Goed gedaan, Abraham
Wie van jullie speelt er nog wel eens verstoppertje? Of gaat op zoek naar een schat? En dan bedoel ik niet met eventuele kinderen, maar als volwassenen onder elkaar. Eerlijk zeggen. Waarschijnlijk zit niemand van jullie nu achter zijn beeldscherm met opgestoken vinger. En toch weet ik dat velen van jullie je regelmatig bezighouden met dit ‘kinderachtige’ vertier.
Virtuele voetbalplaatjes
Social media beïnvloeden niet alleen de manier waarop we met elkaar communiceren, ze zorgen er ook voor dat sommigen onder ons infantiliseren. Wie kent niet de updates in zijn Twitter timeline ‘I just became the mayor of Restaurant Havana on @foursquare.’ Komt op mij over als: dit is mijn zandbak, ik kom hier vaker dan ieder ander en dat zullen jullie weten ook. Of: ‘I just ousted @tweepX as the mayor of Café De witte raaf.’ Lijkt dat niet verdacht veel op ‘Ik ben eerder bij de boom dan jij: buut vrij!’ En zit er echt zoveel verschil tussen ‘I just unlocked the “Superstar” badge!!!’ en de hangjeugd bij de AH die op zoek is naar dat ene ontbrekende voetbalplaatje?
Hmm... waar zou dit knopje voor dienen?
Ca-ching!
Een ander fenomeen is Geocaching, waarbij volwassen mannen (ik heb tenminste nog weinig vrouwen onder bankjes of tussen stoeptegels zien wroeten) op zoek gaan naar een heuse schat. De getekende kaart is vervangen door een state-of-the-art GPS-ontvanger en het kruisje door een coördinaat, maar het avontuur en de adrenaline zullen in beide gevallen even groot ervaren worden. In april 2011 waren er bijna 12500 Nederlandse geocaches bekend, die op de belangstelling van 4500 actieve ‘cachers’ kunnen rekenen. And still counting.
Twitty
De laatste ruzie op het schoolplein of in de kroeg ligt hopelijk ook al lang achter je. Maar als we deze locaties vervangen door de sociale ontmoetingsplaatsen van onze tijd, lijkt er weinig veranderd te zijn. Meneer A heeft zich op Twitter niet zo netjes uitgelaten over @mevrouwB, die zich op haar beurt niet onbetuigd laat en @meneerA stevig van retweet dient. Alle overige tweeps weten niet hoe snel ze om beide kemphanen heen moeten gaan staan en kiezen in een split second partij. Een twitter fitty is geboren, her en der wordt wat olie op het vuur gegooid en niemand lijkt de juf of meester te willen zijn die zorgt voor #zanderover. Totdat een paar minuten later de bel gaat en we weer netjes allemaal aan het werk moeten.
Kindertekening
Nee, dit is niet Beyonce
De nieuwste hit in de categorie kinderspel van social media is Draw Something, een soort Pictionary dat je op je smartphone of tablet speelt. Was ik eerder druk met het katapulteren van vreemde vogels om irritante varkens om te leggen, tegenwoordig krijg ik steeds vaker te horen ‘Hey, ik krijg nog een tekening van je.’ Waarna ik met de primaire kleuren en een iets te dikke vinger de rondingen van Beyonce zo goed mogelijk probeer na te maken.
En we speelden nog lang en gelukkig…
Vanzelfsprekend leidt nieuwe (communicatie)technologie tot nieuwe toepassingen op uiteenlopende gebieden, zoals (social) gaming. Maar dat verklaart voor mij onvoldoende de hang naar onze kindertijd. Ik geloof namelijk niet dat we zonder deze mogelijkheden onze vrije tijd zouden vullen met kwartetten, spoorzoekertje of een doos kleurpotloden. En hoewel er veel wordt afgeroddeld op de werkvloer, gebeurt dit meestal achter de rug van het slachtoffer om in plaats van recht in zijn gezicht. Blijkbaar voorzien sommige social media toepassingen in de (onbewuste) behoefte om voor even weer het gevoel te hebben het snelste, slimste, stoerste of meest creatieve jongetje of meisje van de klas te zijn.
Of is dit een verkeerde conclusie (en word ik straks op het virtuele schoolplein opgewacht)?
Daarom is social media juist zo leuk, heerlijk om altijd kind te blijven!