“Gaan we weer een keer naar de sauna?” had mijn vriendin gevraagd. Dat ‘weer’ sloeg op onze eerdere bezoekjes aan Den Hommel, een kleine zweetkeet bij ons in de buurt die recht onder de balkons van een seniorenflat was gesitueerd. Den Hommel verdween en heel even geloofde ik dat ik de vraag naar quality time weer gewoon met leuke restaurantjes kon beantwoorden. Totdat aan de Maarsseveense Plassen een mega-healthy-wellness-resort haar deuren opende. SpaSereen heette het, en de website beloofde zoveel ontspanning dat ik halverwege de homepage al in slaap viel.
Voor wie nog nooit met de billen bloot is gegaan: een sauna kun je het beste vergelijken met een stiltecoupé in de trein op een snikhete zomerdag. Maar dan zonder kleren. En stil. En ervaringsdeskundige of niet; het blijft wennen om je adamskostuum naar de stomerij te brengen. Wat in het dagelijks leven zo ongeveer het ergste is wat je kan overkomen, is vijf meter verderop de normaalste zaak van de wereld. We zijn naakt. En doen net alsof dat niet zo is. Maar laat me je uit de droom helpen: iedereen kijkt in de sauna. Mannen naar vrouwen, vrouwen naar mannen.
De afgunstige ogen in de richting van vrouwen wiens borsten nog boven de elleboog hangen van vrouwen bij wie dat niet het geval is. De balende blik van mannen naar andere mannen die nog wel een strakke kont en nog geen buikje hebben. De innerlijke walging terwijl glimlachend de glazen deur wordt openhouden voor de vrouw van 120 kilo met het vleesschort. De verbleekte tribaltattoo’s en piercings op precaire plaatsen. Alsof je naar de AnyBody-rubriek in de Viva zit te kijken, maar dan 100 pagina’s achter elkaar. Ik heb die verplichte afkoelingsperiode ook nooit begrepen, want echt heet wordt het in de sauna nooit.
Qua vleeskeuring is een avondje stappen met je vriend(inn)en dan ook niets vergeleken met een saunabezoek, waar je edele edelen extra gewicht in de schaal leggen. Of niet. Denk daar even aan, de eerstvolgende keer dat je je blote rug tegen het Scandinavisch hardhout drukt.