Tag archieven: NL30

Column NL30: 2011

Vandaag de dag ben je ergens voor.

Zo niet, dan ben je tegen.

Wie een genuanceerde mening heeft, heeft geen mening.

Wie zijn mening scherp formuleert, polariseert.

Neem je het op voor Wilders, dan ben je een racist.

Neem je het op voor de moslims, een cultuurrelativist.

Knoop je een praatje aan in de trein, dan word je genegeerd.

Deel je op internet je gedachten met wildvreemden, dan ben je sociaal.

IJdelheid is allang geen zonde meer, eerder een deugd.

Privacy is daarentegen een vies woord.

Wie het aandurfde zijn geld te beleggen, raakte het kwijt.

Wie zo voordelig mogelijk wilde sparen ook.

Voor het behoud van cultuur wordt een mars gelopen,

want we betalen liever miljoenen om 130 te kunnen rijden.

In de Arabische lente werd geprotesteerd voor democratie.

In de Nederlandse herfst omdat we 3 dagen niet konden pingen.

De EHEC zorgde deze zomer voor het komkommernieuws,

en er zit nog steeds geen schot in de snelwegschutterzaak.

Wil je bijkomen van een jaar lang geld verdienen, dan ga je kamperen.

Vind je dat hele geld verdienen maar niks, dan zet je een tentje op.

Lig je op je rug op een bankje in het park, dan ben je een zwerver.

Lig je plat op je buik, dan doet de hele wereld je na.

The voice of Holland is waarschijnlijk een Brit of Amerikaan.

Maar is je naam Mauro, dan moet je gaan.

FC Utrecht droomt nog steeds van het linkerrijtje,

bij Ajax kijken ze dit seizoen vooral naar de rechter.

Mediteren kun je tegenwoordig online leren,

want we willen allemaal onthaasten – en het liefst zo snel mogelijk.

In het centrum van Utrecht is een 31-jarige, verwarde man gesignaleerd. Haal niet in, blijf rechts rijden (of links), en probeer hem met argumenten op andere gedachten te brengen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Column, NL30

Column NL30: CU later

 

Column NL30: CU later

We gaan ze nog missen. De asgrauwe marmeren tegels en opengewerkte plafonds waar de bedrading vervaarlijk uithangt. De verkopers die je ongevraagd besprenkelen met goedkope parfum of op dwingende toon een crème aansmeren. De meisjes die voordat je ‘nee’ hebt kunnen zeggen al een krultang in je haar hangen.

Toen Hoog Catharijne in 1973 werd gebouwd, waren er hevige protesten tegen dit kapitalistische prestigeproject. Maar weinigen zaten te wachten op 40.000 m2 winkelgenot dat eruit ziet als De Schreeuw van Munch tussen de Zonnebloemen van Van Gogh. Maar de gemeente zette door, en kosten nog moeite werden gespaard om het kleinste beetje sfeer vakkundig weg te werken.

Sindsdien is het winkelcentrum de verzamelplaats van bejaarden die, ook als het 25 graden is, op een overdekt terras tussen de plastic planten genieten van een kopje slappe koffie. En van Uteregse pubermeisjes die volledig opgedoft door de lange gangen paraderen alsof hun toekomst er vanaf hangt. Hoog Catharijne: de lelijkste catwalk van Nederland, en na 38 jaar al volledig afgeschreven.

Het ambitieuze plan CU2030, waarin een nieuw stationsgebied wordt gecombineerd met de terugkeer van water in de Catharijnesingel, juichte ik aanvankelijk dan ook toe. Totdat ik besefte: de jeugd van tegenwoordig is de vergrijzing van later. In 2030 ben ik 50, misschien heb ik dan ook wel behoefte aan appelgebak uit de vriezer. En jullie met mij. Maar in het moderne Nieuw Hoog Catharijne is geen plaats meer voor verveelde hangouderen.

Straks moeten wij voor zonsopgang (dus nog voordat we samenklonteren voor een dichte Aldi) ons gehaakte kleedje op een bankje langs de singel leggen, om de rest van de dag verzekerd te zijn van een schaduwrijk plekje. Ik krijg visioenen van volgevreten eenden die geen enkele moeite doen om het zoveelste toegeworpen stukje brood te bereiken. Fietspaden geblokkeerd door rollators, een Smakkelaarsveld vol geparkeerde scootmobielen. Tenzij we nu onze stem laten horen. Ik stel voor dat we elke zaterdag massaal gaan demonstreren voor het behoud van ons toekomstige toevluchtsoord. Hasta la Hoog Brabant siempre!

1 reactie

Opgeslagen onder Column, NL30

Column NL30: Hardeb*llen

Onlangs was ik op vakantie in Italië, in Toscane om precies te zijn. Op weg naar zomerhuis met zwembad passeerden we een plaatsnaambord, dat me deed besluiten vol op de rem te stappen en mijn vriendin te instrueren een foto te maken. Poggibonsi bleek een industriestadje van niks te zijn, maar ik zal de plek nooit meer vergeten.

Noem het een tic, noem het beroepsdeformatie, maar ik heb iets met bijzondere namen. Ik heb het dan niet over bepaalde ‘acteurs’ die kiezen voor een artiestennaam als Ben Dover of Seymore Butts, en schitteren in kaskrakers als In Diana Jones. Mijn fascinatie gaat uit naar de onbedoeld opvallende benaming van plaats, persoon of product.

Vroeger moest ik grinniken toen mijn broer naar de disco ging in Lopik. En ik heb lang gedacht dat Sexbierum een verzonnen gehucht was. Lake Titicaca kende ik alleen uit een aflevering van Beavis and Butt-Head; pas in Peru ontdekte ik dat het het hoogst bevaarbare meer ter wereld is. En in Zuid-Afrika zijn de sporen van de Nederlandse aanwezigheid (helaas) nog steeds aanwezig, maar toch kon ik bij het stadje Graskop een glimlach niet onderdrukken.

Een paar maanden geleden moest een Amerikaanse politicus noodgedwongen aftreden nadat hij foto’s van zichzelf in boxershort via Twitter had verspreid. Zijn naam: Anthony Weiner. Je kunt het journalisten ook te makkelijk maken. Maar dichter bij huis valt er ook genoeg te lachen. Je maakt Nederlandstalige volksmuziek en luistert naar de naam Frans Duijts. Of wat te denken van Schindler Liften uit Den Haag, of de rolstoelen van de Rotterdamse firma Beenhakker? Je verzint het niet, en dat maakt het juist zo speciaal.

Mijn favoriete straat in Utrecht is dan ook de Hardebollenstraat, en niet vanwege de reden die veel andere mannen zullen geven. Zelden zag ik zo’n mooie vlag om de delicate lading in deze straat te dekken. Mocht je zelf nog op vakantie gaan en een postzegel kunnen missen, dan weet je me bij deze te vinden. Ik kijk uit naar de dag dat er een ouderwetse ansichtkaart met Groeten uit Darmstadt of Slettestrand op de mat valt.

3 reacties

Opgeslagen onder Column, NL30

Het Utrecht van… euh… mij?!

Voor mijn werk interview ik regelmatig mensen, met name over wat ze leuk en niet leuk vinden aan hun baan, werkgever en werkomgeving. Voor mijn nieuwe nevenfunctie (columnist van NL30, nog bedankt voor het stemmen!) heb ik aan de andere kant van de tafel moeten plaatsnemen en antwoord gegeven op de vraag wat ik leuk vind aan Utreg me stadsie.

Mocht je niet uit Utrecht komen en meer willen weten over onderstaande hotspots, dan weet je me te vinden. Mocht je een geboren en getogen nuldertigger zijn en veel leukere plekjes kennen, dan hoor ik het ook graag!

 

1 reactie

Opgeslagen onder Inspiratie, NL30

Column NL30: Verslaafd

Hieronder vind je een column van mij in de NL30. Dit stadsmagazine van Utrecht zoekt een nieuwe columnist, een taak die ik graag op me neem. Like what you read? Laat het mij dan niet (alleen) weten, maar stuur aub een mail naar redactie@nl30.nl. Bij voorbaat dank, en sorry for asking.

 

 

 

 

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Column, NL30